DANIEL SHERBETDJIAN Obituary - Visitation & Funeral Information

Daniel Sherbetdjian was born on September 1st, 1942 in the city of Addis Ababa, Ethiopia. He was born to Hagop and Anna Sherbetdjian. He was the youngest of 4 children. Դանիէլ Շերպէթճեանը Daniel Sherbetjianը ծնած էր Սեպտեմբեր 1, 1942, հազար ինը հարիւր քարասուն երկու թվին, Ատիս Ապապա, Եթովպիա։ Իր ծնողքին ՝ Յակոբի և Աննաի, չորրորդ երեխան էր. Daniel’s father, Hagop, was a blacksmith but unfortunately due to a work accident lost his eyesight when Daniel’s mother was still pregnant with Daniel, . Hagop Sherbetdjian did not have the pleasure of seeing the youngest of his children. Իր հայրը, Յակոբը, դարբին էր – a blacksmith։ Իր գործի բերմամբ Յակովը տեսողութիւնը կորսնցուց ճիշտ երբ կինը Աննան հղի էր Դանիէլով. Յակոբ Շերպէթճեանը երբեք իր տղուն չկարողացաւ տեսնել։ Daniel’s older brother, Mike Sherbetdjian and two sisters Eva and Azadouhi all grew up in a very close household. Their mother Anna worked hard as a seamstress to make ends meet. Դանիէլի մեծ եղբայրը, Մայքը, և երկու քոյրերը Եվան և Ազատուհին միասին մեծցան, ջերմ, սիրով լեցուն, ընտանիքի մէջ. Իրենց մայրը, Աննան, կար կընէր ընտանիքը պահելու համար. Mike took the role of a father and guided the family. Even though they all lived in a foreign land, they kept close to their Armenian roots. Մաըքը հօր դերը ստանձնեց և ընտանիքին գլուխն էր. Թէեվ կապրէին օտարութեան մէջ, պահպանեցին իրենց հայկական արմատները. Daniel first went to the Armenian school and after completing the elementary education he continued at the French school. To give a hand to the family he started working at the age of 17. He worked as a mechanic for a few years for Volkswagen. Դանիէլը նախ հայկական դպրոց յաճախեց, յետոյ Ֆրանսական. 17 տարեկանին գործի անցաւ որ ընտանիքին օգտակար ըլլայ. Մեքենաներ կը նորոգէր և քանի մը տարի Volkswagen ընկերութեան համար աշխատեցաւ։ Throughout his youth Daniel was an all-around athlete. He also played basketball and soccer in the Ararat Armenian teams. He also loved dancing. Երիտասարդ Դանիէլը մարզիկ էր. Ամէն մարզաձեվ կը սիրէր։ Արարատ Հայկական խումբերու հետ թէ basketball կը խաղար թէ soccer; Նաև պարել կը սիրէր. in 1962 Daniel sought to pursue his dreams, so he set sail to the land of opportunity, the United States of America. He ended up in Houston, TX where he started to plan his next move. Soon after, he moved to Monterey Park, CA where he perfected his craft in auto mechanics and moved onto his first business venture in purchasing his very own auto shop, Daniel’s Foreign Auto Repair. 1962ին - հազար ինը հարիւր վաթսուն երկուքին - Դանիէլը տեսաւ որ պէտք է հետապնդէ իր երազները, և ուրեմն ճամբայ ինկաւ դէպի Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներ. Հասաւ Houston, TX, սկսաւ ծրագրել յաջորդ քայլերը, և շատ շուտով տեղափոխվեցաւ Monterey Park, CA։ Շարունակեց աշխատիլ իբր auto mechanic։ Շատ ժամանակ չանցած ինքը հաստատեց իր անձնական աշխատատեղին - Daniel’s Foreign Auto Repair. In 1975 he met and fell in love with his wife, Anne-Marie. The happy couple cruised the streets of LA together, hand-in-hand and on July 9th, 1977, Daniel and Anne-Marie married and made a home in Montebello, CA. In 1980 they welcomed their son, Shant and in 1982 their daughter, Christine. Daniel was a devoted father and husband. As a family they enjoyed traveling together, especially cruises and Club Med. He spent most of his time working hard at Daniel’s Foreign Auto Repair and when he wasn’t repairing engines, he was watching All-Star soccer games. In 1986 he attended the Soccer World Cup in Mexico and in 2016 with his son and friends, travelled to Milan Italy to enjoy the championship league Finals. He found joy in Armenian literature and history. He often took on unwanted and difficult tasks around the house. His garden sprinkler system was one of them. He was very proud of his garden especially his apple tree. It is still the tree that keeps on giving. 1975ին – հազար ինը հարիւր եօթանասուն հինգին - ծանոթացաւ Anne-Marieի հետ. Սիրահարվեցան և ձեռք ձեռքի Լոս Անճելըս ման եկան ։ Յուլիս 9, 1977ին ամուսնացան, և հաստատվեցան Montebello. 1980ին – հազար ինը հարիւր ութսուն թվին - բախտաւորվեցան երբ Շանթը ծնավ, և երկու տարի ետք, նորէն բախտաւոր ծնողները դարձան Քրիստինին. Danielը հոգի կուտար իր ընտանիքին համար. Միշտ միասին կը ճամբորդէին։ Աշխատասեր էր, միշտ խանութը, գործով, կամ, անշուշտ All-Star soccer դիտելով. 1986 – հազար ինը հարիւր ութսուն վեցին Mexico գնաց Soccer World Cupը դիտելու և 2016 երկու հազար տասնը վեցին – իր տղուն և ընկերներուն հետ – ես բախտավոր էի այդ խումբին մէջ ըլլալով – ճամբորդեց դէպի Milan Italy championship league finalsը վայելելու. Հայերէն գրականութիւն և հայոց պատմութիւնը հետաքրքրական էր իր համար։ Տան հետ կապված բոլոր դժվար և ոչ հաճելի գործերը իր վրա կարնէր։ Իր պարտէզը եվ պարտեզի sprinklerները իր աչքի լոյսն էին – մանավանդ պարտէզի խնցորի ծառը որ անմահական ծառ է և մեր բոլորին կերակրեր է. In 2003, he gave up his car repair career. All for the better, with the encouragement of Peter, a good Samaritan neighbor, he started building houses in the desert, something that uplifted him and reinstated his morale and positive attitude. He enjoyed doing that for some time till he retired in 2008 Շարունակեց մեքենա նորոգելու իր գործը մինջև 2003 – երկու հազար երեք թիվ, երբ իր ընկեր և դրացի Peterին քաջալերանքով սկսաւ տուներ կառուցել, անապատին մէջ – աշխատանք որ թէ շատ կը սիրեր, և թէ իր տրամադրութիւնը և միշտ դրական մօտեցումը բարձր կը պահէր։ 2008ին - երկու հազար ութին - իսկապես հանգստեան կոչվեցաւ; Daniel chose to remain a clean and simple person. He was genuinely kind. Eager to serve and please anyone who could use his help. He is known in the neighborhood for offering water to all delivery people and treats to dog as they walked by. Danielը միշտ մնաց բարի և պարզ, անկեղծ և բարեսէր. Միշտ պատրաստ էր ծառայելու, օգնելու, օգտակար ըլլալու երբ և ուր որ պէտք էր։ Դրացիները և բոլոր անցորդները գիտէին որ միշտ աշխատողներուն, ապրանք բերող-տանողներուն ջուր կը հրամցներ, նոյնիսկ թաղի շունիկներուն կը կերակրէր. He attended his son’s wedding in 2012 where he gained a daughter, Mary. He also had the pleasure in walking his own daughter down the aisle in 2020, where he gained a son, Mostafa. 2012ին – երկու հազար տասնըերկուքին - Շանթն ու Մէրին ամուսնացան, և 2020ին – երկու հազար քսանին - Քրիստինն ու Մոստաֆան ամուսնացան, և Դանիէլը իրենց ուրախութեամբ ընդունեց իբր իր երրորդ և չորրորդ զաւակները. Above all of this, his biggest and best pleasure was welcoming his grandchildren, Sevanna and Daniel Sherbetjian to this world. He loved nothing more than wrestling both grandchildren in the pool. His grandchildren got a kick out of him pretending to be a police officer writing them tickets as they whizzed by on their bicycles. Բայց ամէն բանէ վեր, իր ամենամեծ երջանկութեան աղբիւրն էր իր թոռները – Սեվանան ու Դանիէլը. Հետերնին խաղալ, լողալ, քաշքշել և կատակել, դերասանութիւն ընել և խաղեր հնարել – Ասոնք էին իր ուրախութիւնը։ Daniel treasured friendship. He kept in touch with childhood friends and called them regularly. He had the exceptional quality of kindness towards people. He never wanted to be clever at the expense of others. Ընկերութիւնը գանձ էր իր համար. Իր մանկութեան ընկերներու հետ կապերը չէր կորսնցուցած։ Ազնվութիւնը և բարեսիրութիւնը սահման չունէր; Երբեք մեծամտութիւն կամ ճարպիկութիւն չէր գալեցնէր դիմացինի հաշվին. In March this year he was sadly diagnosed with an ailment and the prognosis was very poor. He nevertheless tried to keep his spirit up and even organized the traditional get together reunion of Ethio-Armenians which he used to do annually before the pandemic. He was delighted to see his friends again which apparently was for the last time. Երբ այս տարվա Մարտին հիւանդութեան ախտորոշումը լսեց, ամէն ջանք թափեց որ տրամադրութիւնները – իր և շուրջիններուն – բարձր մնան. Նոյնիսկ Եթովպիա-հայերու ավանդական հավաքույթը կազմակերպեց, բան մը որ քովիտէն առաջ ամէն տարի կընէր. Անսահման ուրախութեամբ դիմաւորեց իր ընկերները – և փաստորէն սա վերջին անգամը պիտի ըլլար։ During his illness, his good friend George would come by and take him for coffee at Panera or McDonald’s, a reason to discuss the latest soccer games! That cheered him up and was the highlight of his day. Իր հիւանդութեան ատեն, երբ Ճորճը, իր լաւ ընկերը, կուգար և միասին սուրճի կերթային, սա անշուշտ պատրվակ էր որ վերջին soccerի խաղերը քննարկեն։ Դանիէլի համար սա օրվա լաւագոյն պահն էր, և տրամադրութիւնը լաւ կը բարձրացնէր։ Unselfish was the definition of Daniel Sherbetdjian. Countless times loved ones have given him credit for their accomplishments. Serious accomplishments at that. “Daniel helped me come to the United States and sponsored me.” “Daniel, it’s because of you I was able make a name here.” “Daniel, thank you for lending me your car to be able to get around town.” “Daniel, you helped me.” Եթէ անձնասէր բառին հակառակը կա, դա Daniel Sherbetdjianն էր։ Իր ընկերներն ու ընտանիքը քանի քանի անգամ իրեն վերագրեր են իրենց շատ մը յաջողութիւնները, լուրջ յաջողութիւններ և յառաջդիմութիւններ – «Դանիէլը օգնեց որ ես Ամերիկա գամ, ինձ երաշխաւորեց;» կամ «Դանիէլ, շնորհակալ եմ որ օթոդ ինծի վստահեցար և կարողացայ գործերս ընել,» կամ «Դանիէլ քու պատճառավ է որ անունս և համբաւս տարածվեցաւ,» կամ պարզապէս «Դանիէլ դուն ինծի շատ օգնեցիր։» Daniel did not need a reason to help people. There is no exercise better for the heart than reaching down and lifting people up. He exercised his heart all the time. This is the reason why he had the biggest heart of them all. Դանիէլը օգնող էր։ Բոլորին կօգնէր. Պատճար չէր փնտրէր։ Սրտի մկաններու համար լաւագոյն մարզանքն է ծրիլ և մարդոց բարձրացնել։ Դանիէլը միշտ այդ մարզանքը կընէր։ և այդ պատճառավ, ամենէ մեծ սիրտը ունէր. June 28th, 2022, at the age of 79, Daniel passed away peacefully in his home with his wife by his side. A few months prior to his passing he was continuously surrounded by friends and family listening to his favorite oldies jams by The Four Tops, Tom Jones and Dean Martin. All he wanted was to be surrounded by loved ones continuously. Nothing made him happier. He was a happy man as he touched so many lives in his own jolly way. June 28, 2022ին, 79 – Յունիս քսան ութը երկու հազար քսան երկու թվականին, եօթանասուն տարեկան հասակին, մահացաւ, իր տանը, իր սիրեցյալ կինը իր կողքին. Մահվան նախորդող ամիսներուն միշտ շրջապատված էր ընկերներով և ընտանիքով, իր սիրած Tom Jonesի և Dean Martinի երգերով։ Միայն մէկ բան կուզէր – որ միշտ իր սիրեցյալները իր մօտ ըլլան։ Սա իր ուրախութեան աղբիւրն էր։ Ուրախ մարդ էր և իր ուրախութեամբ շատ շատերուն ուրախացուցած. We are certain he is in Heaven now, with his cargo shorts on, hands in his pockets when he is not carrying his iPad and glasses around his neck smiling the biggest smile down on us. Վստահ ենք որ հիմա, երկնքում, իր կարճ տափատները հագած, ձեռքերը գրպանը, կամ iPadը ձեռքը, ակնոցը վզէն կախված, մեծ ժպիտը երեսին, մեզ կը դիտէ։ We have no control over the future, but God has given us the greatest gift to be able to recall our happiest times that we have spent together. Մենք ապագան չենք կրնար տնօրինել, բայց Աստված մեզ օժտեր է ամենէ մեծ պարգեւով – որ միասին յիշենք մեր միասին անցուցած ուրախ պահերը։ God has blessed us with family and friends to help us through this difficult time. Thank you for all your love and kindness during this time. Աստված մեզ տվեր է ընտանիք և ընկերներ որոնց հետ միասին կրնանք դիմադրել այս դժվար պահը։ Շատ երախտապարտ ենք ձեզ ձեր ցուցաբերած սիրո և բարեսիրութեան համար. May his soul rest in peace Աստված հոգին լուսաւորէ. Condolences for the family can be sent through our website.

DANIEL SHERBETDJIAN

September 1, 1943 - June 28, 2022